Zoeken in deze blog

maandag 29 april 2019

Lentekriebels


Lentekriebels



“De lente is het geluk in de lucht”  Diane de Beusacq


Lentekriebels geven ons een goed gevoel, de steeds krachtiger wordende zon geeft ons energie. Vitamine D wordt aangemaakt in ons lichaam waardoor serotonine en dopamine onze hormonen activeren die van invloed zijn op ons geluksgevoel. We willen naar buiten, frisse lucht, dingen ondernemen. We kunnen de lente voelen, lucht ruikt naar lucht.

Geen winter duurt eeuwig, geen lente slaat haar beurt over. Het is een cyclus die zich herhaalt, ieder jaar weer. Iedere keer weer nodigt het voorjaar ons uit tot het maken van een nieuwe start. We zien het rondom ons heen gebeuren, vogels die hun nestjes bouwen, een geboortegolf onder de dieren, lammetjes die al vroeg in het voorjaar geboren worden, bloesems aan de bomen en bollen die in no-time uitbloeien tot prachtige bloemen. Maar ook zelf gaan we aan de slag. We maken ons huis schoon, of geven het interieur een ander kleurtje. De tuin wordt aangepakt en we kopen plantjes en bloemetjes voor rondom het huis, of voor op het balkon.

Hoe meer zonlicht, hoe meer hormonen, waardoor ons gevoel meer open staat voor het aangaan van nieuwe relaties. De wens naar het samen zijn neemt toe. Vlinders in de buik, zoals wij dat zo mooi noemen. Illusies die we maken van het werkelijk als single weer samen te kunnen zijn. Dat is wat lente met onze gevoelens doet. Lente houdt een belofte in, een nieuw begin van alle leven. Illusies en dromen mogen we hebben en in het uitvoeren van onze plannen brengen we onszelf in de gelegenheid ze ook uit te laten komen.

We halen contacten van vrienden weer aan. Wat is er heerlijker om samen neer te strijken op een terras en genieten van de warme zonnestralen. Zoals ook wij gedaan hebben, mijn kleinkinderen, schoondochter en ik afgelopen week. Een aantal dagen bij Oma logeren in de voorjaarsvakantie. Buiten gezeten op een bankje in diergaarde Blijdorp onze broodjes op eten. Ondertussen genieten van het buitenzijn, de heerlijke temperatuur en de gesprekken van de kids over de indrukken die ze ervaren. Het lentegevoel! Maar vooral het samen zijn.

Mijn kleinkinderen zijn gisteren weer vertrokken Vandaag is het puinruimen. Het lijkt bijna op een grote schoonmaak van het voorjaar uit te draaien. Tijdens het opruimen voorwerpen tegenkomen die bij mij onveranderd op dezelfde plaats blijven staan, maar ik nu ergens anders tegen kom. Weer herinneringen tegen kom van een gesprekje van mijn kleindochter over een zeepje wat ze mee had genomen van het toilet. Ze vond het zo schattig. Ik bewaar soms voorwerpen met een voor mij belangrijke aanleiding best lang. Dit zeepje, een hartje, is verpakt in tule met een roze lintje. Ik vertelde haar dat haar papa en mama het mij hadden gegeven bij haar geboorte. “Toen was ik nog heel klein zeker!”. Waarop we met zijn allen een Dvd hebben zitten bekijken van 7 jaar geleden.

Kist met speelgoed van mijn kinderen kan weer naar zolder. Maar ik heb beloofd, dat het gebouwde fort van Playmobil en al de poppetjes boven mag blijven staan tot de volgende keer. Speelgoed waar mijn jongens mee hebben gespeeld kunnen ook de kleine dametjes bekoren. Maakt dus niks uit of het nu voor jongens, of meisjes bedoeld is, of was. Het gaat om de fantasie.

Nu, ik ga weer aan de slag na een deel van mijn belevenissen van afgelopen week verteld en mijn lentegevoel beschreven te hebben. De vingertjes achtergelaten op diverse plekken weg poetsen, maar de herinneringen aan een mooie en leuke week in de lente blijvend opgeslagen zijn.  

“illusies zijn de vlinders van de lente van het leven” Peter Sirius

Geniet van de Lente…..

Liefs,


zondag 28 april 2019

ik heb een droom....i have a dream ABBA

woensdag 17 april 2019

Happy Easter
















“Je bent niet alleen”


Het thema van The Passion dit jaar. Edwin Jonker zal als speler van Jezus , zoals de laatste uren van Jezus op de berg Getsemane, niet eenzaam, of alleen zijn. Hij zal omringd worden door duizenden bezoekers, gelovigen en niet gelovigen. Iedereen, of bijna iedereen kent globaal wel het verhaal uit de Bijbel over het sterven en de opstanding van Jezus. Pasen is een Christelijk feest, toch weten veel mensen niet meer waarom Pasen gevierd wordt. Voor velen zijn het vrije dagen, een lang weekend om uitstapjes te plannen. En eieren, veel eieren. Volgens Germaanse traditie werden in de vastentijd eieren als symbool van vruchtbaarheid in de akkers gestopt. Die oude eieren werden met Pasen opgegraven, welke niet meer eetbaar waren werden versierd. Eieren versieren en verstoppen doen we nu nog steeds, ter vermaak van veel kinderen. Ik kan me nog uit mijn jeugd herinneringen, dat er 1e Paasdag veel eieren gekookt en gegeten werden, maar niet eerst door met elkaar eiertje te tikken Het ging er om wie het langst zijn ei heel hield. Er waren trucjes voor, de bolle kant eerst, of de spitse kant, maar dat ben ik vergeten.

Ik ben opgevoed in een niet streng katholiek gezin. 40 dagen voor Pasen kregen we een trommeltje en daar moesten we de snoepjes die we kregen bewaren tot de Pasen. Als we die al kregen, want zoveel kregen we niet te snoepen. We moesten vasten! Het behoren eigenlijk 46 dagen te zijn, maar de zondagen worden niet meegeteld, omdat dat Feestdagen zijn en dan hoef je niet te vasten. Verder heb ik niet zoveel meegekregen, dat er echt gevast werd. Misschien dat mijn vader zijn borreltje, of sigaretje even liet voor wat het was, of mijn moeder misschien wel geen suiker gebruikte, of iets dergelijks, het is mij in elk geval niet opgevallen. Geen TV kijken was nog niet aan de orde, evenals het gebruik van Sociale media, de smartphone bestond toen nog niet. Gelovigen van nu zullen vast wel de modernere middelen gebruiken om zich in deze periode iets te ontzeggen wat men graag wil.

Door dat snoeptrommeltje gaven ze mij in elk geval mee, dat ik mij bewust werd van de lijdensweg van Jezus. Het geloof in ons gezin hoorde er gewoon bij. Mijn leefomgeving was katholiek en ik bezocht een katholieke school. Mijn ouders hadden zich als opdracht gesteld, de kinderen dit geloof mee te geven en wat ze er als volwassenen nog mee deden, was niet meer hun zorg. Wel belangrijk was wat de omgeving ervan vond. Namelijk in de omgeving bekend staan als een goed katholiek gezin.

Dankzij de opvoeding door mijn ouders weet ik wat Witte Donderdag, Goede Vrijdag en Stille Zaterdag inhouden. Ik ben ze dankbaar, dat ik door hen die kennis heb opgedaan. Christelijke Feestdagen vier ik al lang niet meer als zodanig en Pasen zal ik vieren als dagen om iets leuks te ondernemen met mijn kinderen. Maar op Witte Donderdag kijk ik naar The Passion. Het geloof in mijn opvoeding zal er ongetwijfeld toe bijdragen, dat het verhaal mij intrigeert, maar ook hoe in dit spektakel, want dat is het, de liederen van deze tijd in dat hele oude verhaal verweven worden. Bovenal vind ik het opzienbarend dat zoveel duizenden mensen, eendrachtig, zonder haat, of agressie bijeen zijn, en allen dezelfde gevoelens delen. Dat alleen al is wat The Passion teweeg brengt.

Ik wens alle lezers Fijne Paasdagen toe.