Zoeken in deze blog

maandag 26 november 2018

Trouwdag 26 november 1971


Trouwdag 26 november 1971


Vandaag onze trouwdag,

 Zo heerlijk jong, samen op weg

Naar een toekomst waarin wij samen

 Dag, na dag,  na dag

beiden ons pad gaan beramen

over onbekend terrein

om te vinden wat voor ons is weggelegd

aan onze voeten de ganse wereld

De eerste stap al gezet

woning en inkomen al geregeld

In het Zeeuwse delen we nu ons bed



26 november 2021

Vandaag is het heden aan het verleden voorbij

Nu al bijna acht jaren niet meer bij elkaar.

Toch is deze dag nog steeds voor mij

vervuld van geluk, mijn hart dankbaar

van jouw onvoorwaardelijke liefde voor ons gezin en mij

Dankzij jou door al die jaren,

ik jouw wijsheid en liefde mocht ervaren

al raakte ik je op deze aarde kwijt

mijn denken aan jou kent geen afscheid



De tijd raast voorbij

Wat rest zijn de herinneringen

Wat had ik vandaag graag, zij aan zij

met jou verhaalt over al onze levensdingen

over onze kinderen, over jouw belevenissen aan boord

nog eens over ons werk kunnen praten

over het wonen in Frankrijk,  jouw droomoord

ik moet het bij die gedachten laten

Lieve schat,  zolang wij leven, leef jij in ons voort

Liefs van mij

zondag 25 november 2018

Hinken op twee gedachten


Hinken op twee gedachten



Nu ik zo op zondagmiddag alleen zit, net een wandeling heb gemaakt, voelt het des temeer, dat het zonder partner toch wel erg stil is. Het is toch veel leuker om samen nu aan de thee te zitten na samen die wandeling te hebben gemaakt. Op een maand na, ben ik nu 5 jaar weduwe. Na een periode begon ik het samenzijn met iemand toch behoorlijk te missen. Het bestond toch niet, dat ik de rest van mijn leven alleen zou blijven! Dat waren toen zo mijn gedachten. Doch het wonder geschiedde. Na mijn inschrijving op 50 plus match ontmoette ik hier iemand op deze site. Na een knipperlicht relatie van 2 jaar heb ik dit samenzijn beëindigd. Daar waren diverse redenen voor aan te voeren, maar niet omdat ik het met zijn tweeën zijn beu was. Not at all.

 Nu ruim een jaar zonder aanwezig lief, begin ik toch meer tot het besef te komen, dat ik ook hierin mijn draai heb gevonden. Natuurlijk mis ik een fijn, lief, vertrouwelijk iemand rondom mij heen. Zowel praktisch, als wel gevoelsmatig. Niet meer alles alleen hoef te doen, iemand eens de container vult en ook nog aan de weg zet. Niet meer steeds in een leeg huis komen. Je verhaal kwijt kunnen. Samen naar die heerlijke muziek luisteren. De liefde met elkaar bedrijven. Vrienden in mijn omgeving zeggen dikwijls: Je hebt het nu toch goed, je hebt jouw tijd goed ingevuld met al het vrijwilligerswerk, jouw sport, leuke vriendinnen. Ja, dat klopt, maar een fijne vriendin is fantastisch, maar vult niet het verlangen naar lijfelijk contact, of een begripvolle partner, welke er onvoorwaardelijk, in alle omstandigheden, voor je is.  

Ik hink steeds meer op twee gedachten. En….sta ik nog wel voldoende open voor die nieuwe relatie? Het vloeit natuurlijk ook voort uit het feit, dat na een aantal vervelende dates, plus een relatie wat niet stand hield, ik ook wat behoudender ben geworden. Zou ik nog wel zin hebben om rekening te houden met….mijn tijd weer te moeten gaan delen, mijn activiteiten misschien moeten wijzigen, of in het ergste geval af moet gaan zeggen.  

Bovendien wij zijn allemaal al wat op leeftijd, hebben een totaal andere toekomst voor ons. Hebben allemaal een verleden. Nu kun je dit wel bagatelliseren, maar het is gewoon een feit. Het hoeft niet van invloed te zijn in een nieuwe relatie, het speelt echter wel degelijk een rol. De meesten van ons hebben het te moeten werken al achter de rug, kinderen zijn volwassen. We hoeven de toekomst wat dat betreft niet te maken. Geen carrière die ons nog in de weg staat.  Wat we nu nog eigenlijk het liefst wensen is onze laatste levensperiode met liefde te kunnen invullen.

En ja, uiteindelijk tot de slotsom komend, ik zou graag die lieveling in mijn nabijheid wensen voor de rest van mijn leven. Eventueel nog activiteiten willen beëindigen, indien ik weer lief mag gaan hebben.  Echter ik vraag mij af, of al die dating-sites wel de ideale manier zijn om een lief voor een serieuze relatie te ontmoeten. Er is veel kaf onder het koren en dat maakt het er niet makkelijker op. Uiteindelijk is het mijn kracht en mijn persoonlijkheid die mij in staat zal stellen eens de juiste partner in mijn vertrouwde omgeving tegen te komen. Ik betwijfel zeer sterk, of het op de manier van daten op een internetsite ooit zal lukken. Tenzij……..

Liefs,

Mooie beelden: Vaucluse Drome Provence

donderdag 22 november 2018

Herfst in Propiac

dinsdag 20 november 2018

Respect…waar is het soms gebleven?


Respect…waar is het soms gebleven?

Respect, of eerbied is een uiting naar een ander toe van waardering, of hoogachting. Je treedt iemand met respect tegemoet en verlangt dat ook terug. Eerbied betekent ook gevoel van bewondering met name op geestelijk en zedelijk gebied. We gaan zeker iemand niet in status verlagen, maar eerder verhogen.

Soms hoor je mensen zeggen: Ik voel me respectloos behandeld. Vaak is dit wanneer men kwetsend, of op een oneerbiedige manier werd bejegend.

Waardoor komt het toch dat men naar een ander toe beledigende, of neerbuigende opmerkingen plaatst? Wat kan de reden zijn om alle beleefdheidsvormen opzij te schuiven om zijn gram te halen?

Komt het door teleurstelling, boosheid, geen grip meer hebben op de situatie? Wanneer ga je over die grens van jouw eigen waarde? 

Ongeveer een half jaar geleden een leuk contact ontmoet via deze site. We spraken af bij een restaurant. We hadden een leuke middag. Onze gesprekken gingen voornamelijk over het nieuws, weinig privé en ik heb veel geluisterd. Het persoonlijke mistte ik wel in onze gesprekken. Voelde daarbij niet echt dat wij nader tot elkaar kwamen. Het was meer een gesprek wat je hebt met een buschauffeur, of zomaar iemand in de winkel. Op een gegeven moment vond ik het inspannend worden en ebde mijn belangstelling voor hem weg. Toch wilde ik het ergens nog wel een kans geven. Maar voor dat moment vond ik het genoeg. Ik rekende af, waarop hij zei, dat hij de volgende keer graag de rekening voor zijn deel wilde nemen. We zijn uit elkaar gegaan met de afspraak contact te houden en eventueel een vervolgafspraak te plannen. Een ietwat afstandelijk uiteengaan.  

Thuisgekomen begonnen mijn twijfels toe te nemen. Hoe meer ik er over nadacht en alles had overwogen, kwam ik tot de conclusie, dat mijn gevoel niet met hem over een kwam. Totaal niet paste. Hier moest ik echt geen energie meer insteken. Ik heb een mail gestuurd, het e.e.a uitgelegd en dat het mij speet, maar wilde afzien van een verder vervolg van ons samen. Het enige wat ik mezelf nog kwalijk kan nemen is dat ik bij het afscheid niet gesproken heb over mijn twijfels. Maar ik zat op dat moment nog vol in mijn emoties en kon het nog niet goed duiden.

Naar mijn gevoel heb ik op een correcte manier gehandeld. Vond het vervelend om hem dit mede te delen, maar naar mijn mening is dit all-in the game. Het is het risico van het vak. Wanneer eenmaal die stap is gezet om elkaar te ontmoeten, kan het gebeuren, dat het geen Halleluja is. Daar zul je mee moeten kunnen dealen.

Echter, zo is mijn ervaring, schijnen enkelen door een afwijzing te ontvangen niet met hun gevoelens overweg te kunnen. Tenminste dat is mijn uitleg, mijn vermoeden. De reactie die ik ontving was op zijn minst niet aardig te noemen. Wil het hier ook niet vermelden. Ik kan het eigenlijk moeilijk onder woorden brengen. Ik ben er toch wel van geschrokken, voelde me niet eens zozeer beledigd, maar eerder verdrietig, ook wel verbaasd. Was vooral  aangegrepen door het feit, dat iemand zo kan zijn. Dit had ik niet verwacht, want ik had hem gewaardeerd om zijn interessante hobby, zijn opleiding enz..

Nadat al mijn emoties wat gezakt waren, dacht ik alleen maar: Goede beslissing die je gemaakt hebt. Heb gewoon mijn intuïtie gevolgd.

Daten is niet altijd leuk.

Liefs,

maandag 5 november 2018

Datingsite




Datingsite

Hoera!!! Ik heb vandaag in totaal 14.302 bezoekers op mijn profiel mogen begroeten.Ik roep nu wel Hoera, maar resultaat…….ho maar. Kijken is nog niet kopen. Nu hoef ik niet gekocht te worden, maar een beetje meer aandacht dan alleen kijken zou ik toch wel appreciëren. Ik krijg wel steeds meer het gevoel, dat ik in een étalage zit, waar voorbij gewandeld wordt, gekeurd en daarna verder naar de volgende afbeelding. Er is geen koe zo bont, of er zit wel een vlekje aan. Kijk, iedereen is niet perfect, maar je kunt toch wel verder kijken, dan je neus lang is. Stuur eens gewoon een berichtje, of reageer eens op een schrijven, of ben je dat gedurende al jouw drukke bezigheden vergeten? Je weet het: Uitstel is afstel!  Vooral druk hebben we het allemaal. Het valt mij op, in diverse profielen te lezen, ja men ons er zelfs voor waarschuwt, dat men vooral door de week aller bezigheden heeft, dat het zelfs in het weekend voor kan komen, dat men bezet is.. Maar…..en nu komt het….: “Voor een nieuwe liefde zou ik nog wel ruimte willen maken”. Nou ja zeg…zo kan die wel weer. Waar een wil is, is een weg. Maar hebben we wel werkelijk die wil om opnieuw een relatie aan te gaan? Krijgen we opeens de bibbers wanneer we een uitnodiging krijgen voor een date, het daarna toch nog serieus lijkt te gaan worden. Zijn we bang onze vrijheid te moeten opgeven? Alleen kijken kost natuurlijk niets. 
Ik ben nu onderhand ook al een tijdje op deze site aanwezig. Opmerkelijk vind ik de steeds terugkerende dezelfde profielen. Soms een periode afwezig geweest, maar dan toch weer aanwezig. De reden…..? Even een tijdje genoeg gehad van het lidmaatschap? Een relatie gehad, welke weer beëindigd is? Ja, er zijn natuurlijk de succesverhalen, ons aangeprezen door 50plus op th2sh. Echter helaas, ik krijg het niet geopend, dus kan het niet lezen. Maar het zal wel een waarheid als een koe zijn, maar deze successen zijn voor mij altijd bij een ander en niet bij mezelf. Soms krijg ik een afwijzend antwoord die luidt: Ik zou je graag willen ontmoeten, maar helaas, in de toekomst wordt de afstand wel wat ver als we geen auto meer kunnen rijden. 36 km……waar hebben we het over? Er is dan ook altijd nog het Openbaar Vervoer! In mijn optiek moet je de dag plukken en genieten van wat een geluk we nog zouden kunnen ervaren, indien we die afstand in de toekomst aan onze laars zouden lappen. Reëel moeten we zijn, maar wie kan in de toekomst kijken?  Of…..mooie foto’s, ik vind je heel lief, maar ben al met iemand anders aan het daten. Gewoon smoesjes, maar ik krijg in elk geval antwoord, ik wil het nog wel positief blijven zien.

Waar ik mij iedere keer over verbaas, is wanneer ik een berichtje wil sturen, ik de boodschap lees: Ik wil alleen maar berichten ontvangen van degenen welke voldoen aan mijn zoekleeftijd. Het komt nogal eens voor. Een 69 jarige man zoekt dan een 56 jarige dame!!! En dan denk ik: oké, deze man lust wel een groen blaadje. Daar is niks mis mee en ik gun hem dat. Maar voor mij houdt het dan op. Dus zo wordt de selectieprocedure al steeds dunner gemaakt. Bijzonder vind ik altijd wanneer ik een voor mij leuke man aanklik en dan de mededeling krijg: Dit profiel is voor jou niet zichtbaar. Hè? Dit is mijn eerste maal, dat ik dit profiel bezoek. Wat heb ik misdaan? Ben ik zo afgrijselijk, dat ik al vooraf geblokt moet worden? Nou ja, dan denk ik maar: Elke vogel zingt zoals hij gebekt is. Hij heeft de keuze al voor mij gemaakt, het zou toch nooit wat zijn geworden.

Al met al geef ik het nog niet op. Mijn motto: “Op ieder potje past een dekseltje”

Succes is krijgen wat je verlangt. Geluk is houden wat je hebt.
Liefs

vrijdag 2 november 2018

Propiac Cimétière Gemiddeld 1

U2 with or with out you

mooie momenten

in mijn geheugen gegrift

Herinneringen...... verankerd

Beleef elke keer weer:
Jou!
Bij deze muziek.

Jouw muziek.

Voor altijd. Liefs
Riekie