Afijn…
Afijn, is een uitspraak die regelmatig gebruikt wordt om een einde
aan een onderwerp te maken, of om aan te geven, dat het geen zin heeft om er
verder over te praten. Zo makkelijk als wij deze uitspraak gebruiken in onze
moedertaal. Echter voor buitenlanders die de Nederlandse taal proberen te leren
is het een ander verhaal. Na ons algemeen gesprek tijdens het begin van de taalcursus,
deelde ik het lesmateriaal uit, tegelijkertijd sprak ik: Afijn, we gaan
beginnen. Eén van de cursisten; Afijn? Voor ons Nederlanders zo’n
vanzelfsprekende uitspraak. Naderhand las ik in zijn geschreven verhaaltje, dat
hij mijn uitleg goed begrepen had, want hij had het gebruikt in een overgang
naar een ander onderwerp.
Afijn, afgelopen maandag was een prachtige zonnige dag in
September. Met vriendin een wandeling gemaakt in een natuurgebied rond
Oosterhout. Het was bijna windstil. De vogels begeleiden ons met hun vrolijke
tonen. Waarschijnlijk omdat het maandag was zijn we weinig wandelaars tegen
gekomen, maar plots, nadat wij een heuveltje waren opgelopen stonden we
tegenover een achttal runderen. Onverstoorbaar voor onze aanwezigheid waren ze
aan het grazen en kwamen gestadig onze kant op. We zijn rustig het heuveltje
weer terug af gelopen. Voor zulke grote dieren blijf ik respect houden. Mijn
vriendin zag een ree het pad voor ons overschieten en een eekhoorn kruiste ons
pad. Gezeten op een boomstam de symboliek van de eekhoorn op onze smartphone
opgezocht. We ervaarden nu al het geluk van deze mooie dag in een prachtig
natuurgebied, zou het kruisen van een eekhoorn daar nog iets aan toe kunnen voegen?
“In de mythologie is de eekhoorn een boodschapper tussen hemel en aarde en zal
jou helpen de schatten te vinden die je nodig hebt om vooruit te komen”.
Over schatten gesproken. Lieve schatten dan, geen schat om
voor later ergens te begraven om in de symboliek van de eekhoorn te blijven,
maar een lieve schat. Leg deze dezelfde woorden met een andere betekenis maar
eens aan een anderstalige uit. Afijn, gisteren belde een zwager van mij, die in
het Ziekenhuis ligt. Hij vroeg o.a. naar mijn datingervaringen van de laatste
tijd en of er nu een schat in mijn leven was. Nee, geen schat in de trant van
een partner, maar ik heb natuurlijk heel veel schatten in mijn leven. Schatten
van kinderen en kleinkinderen. Schatten aan herinneringen. Een schat aan
ervaringen.
Afijn, ik had hem graag met bijzondere gebeurtenissen over
het daten verpoosd nu hij aan zijn bed gekluisterd was, maar het is stil aan
het dating front. De eerdere belevenissen had ik al eens verteld en om sommige
hebben we smakelijk gelachten. Ik zou ze eigenlijk moeten samenvatten en er een
verhaal over moeten schrijven. Over de aanrakingen die bijna op een aanranding
leken, over de achtervolging, waarbij ik zo hard over de vluchtheuvels reed,
dat ik dacht dat de onderkant van mijn auto zou beschadigen. Over een muziek
componist die mij na een afwijzing in een app een video stuurde waarbij hij aan
de piano zong: rot op, rot op. Over mannen die nog niet over hun ex heen waren.
Over lieve mannen, over leuke mannen. Over leuke gesprekken. Over fijne
wandelingen in mooie omgevingen. Ik heb het daten ondertussen al wel in alle
aspecten daaraan verbonden meegemaakt. Het daten heb ik voorlopig maar aan de
wilgen gehangen. Gelukkig zijn ligt niet alleen aan het hebben van een partner.
Afgelopen maandag tijdens de wandeling ervaarde ik maar weer eens opnieuw hoe
een mens zich gelukkig kan prijzen door de mogelijkheid te hebben om met heerlijk
weer in een prachtig natuurgebied te kunnen vertoeven.
Afijn, conclusie: Geluk zit in jezelf.
.heic)
.heic)
