Hinken op twee gedachten

Hinken op twee gedachten

Nu ik zo op zondagmiddag alleen zit, net een wandeling heb gemaakt, voelt het des temeer, dat het zonder partner toch wel erg stil is. Het is toch veel leuker om samen nu aan de thee te zitten na samen die wandeling te hebben gemaakt. Op een maand na, ben ik nu 5 jaar weduwe. Na een periode begon ik het samenzijn met iemand toch behoorlijk te missen. Het bestond toch niet, dat ik de rest van mijn leven alleen zou blijven! Dat waren toen zo mijn gedachten. Doch het wonder geschiedde. Na mijn inschrijving op 50 plus match ontmoette ik hier iemand op deze site. Na een knipperlicht relatie van 2 jaar heb ik dit samenzijn beëindigd. Daar waren diverse redenen voor aan te voeren, maar niet omdat ik het met zijn tweeën zijn beu was. Not at all.

 Nu ruim een jaar zonder aanwezig lief, begin ik toch meer tot het besef te komen, dat ik ook hierin mijn draai heb gevonden. Natuurlijk mis ik een fijn, lief, vertrouwelijk iemand rondom mij heen. Zowel praktisch, als wel gevoelsmatig. Niet meer alles alleen hoef te doen, iemand eens de container vult en ook nog aan de weg zet. Niet meer steeds in een leeg huis komen. Je verhaal kwijt kunnen. Samen naar die heerlijke muziek luisteren. De liefde met elkaar bedrijven. Vrienden in mijn omgeving zeggen dikwijls: Je hebt het nu toch goed, je hebt jouw tijd goed ingevuld met al het vrijwilligerswerk, jouw sport, leuke vriendinnen. Ja, dat klopt, maar een fijne vriendin is fantastisch, maar vult niet het verlangen naar lijfelijk contact, of een begripvolle partner, welke er onvoorwaardelijk, in alle omstandigheden, voor je is.  

Ik hink steeds meer op twee gedachten. En….sta ik nog wel voldoende open voor die nieuwe relatie? Het vloeit natuurlijk ook voort uit het feit, dat na een aantal vervelende dates, plus een relatie wat niet stand hield, ik ook wat behoudender ben geworden. Zou ik nog wel zin hebben om rekening te houden met….mijn tijd weer te moeten gaan delen, mijn activiteiten misschien moeten wijzigen, of in het ergste geval af moet gaan zeggen.  

Bovendien wij zijn allemaal al wat op leeftijd, hebben een totaal andere toekomst voor ons. Hebben allemaal een verleden. Nu kun je dit wel bagatelliseren, maar het is gewoon een feit. Het hoeft niet van invloed te zijn in een nieuwe relatie, het speelt echter wel degelijk een rol. De meesten van ons hebben het te moeten werken al achter de rug, kinderen zijn volwassen. We hoeven de toekomst wat dat betreft niet te maken. Geen carrière die ons nog in de weg staat.  Wat we nu nog eigenlijk het liefst wensen is onze laatste levensperiode met liefde te kunnen invullen.

En ja, uiteindelijk tot de slotsom komend, ik zou graag die lieveling in mijn nabijheid wensen voor de rest van mijn leven. Eventueel nog activiteiten willen beëindigen, indien ik weer lief mag gaan hebben.  Echter ik vraag mij af, of al die dating-sites wel de ideale manier zijn om een lief voor een serieuze relatie te ontmoeten. Er is veel kaf onder het koren en dat maakt het er niet makkelijker op. Uiteindelijk is het mijn kracht en mijn persoonlijkheid die mij in staat zal stellen eens de juiste partner in mijn vertrouwde omgeving tegen te komen. Ik betwijfel zeer sterk, of het op de manier van daten op een internetsite ooit zal lukken. Tenzij……..

Liefs,