Klavertje vier
Wat was het heerlijk wakker worden vanmorgen. Zo waarlijk
had ik de lege dekbedhoes over mij heengetrokken. Ik voelde een ietwat
verfrissende wind door het openstaande raam. Ik houd van de zomer, van de lange
avonden buiten zitten, maar met die hoge temperaturen overdag zou ik het liefst
in de koelkast stappen. Een beetje overdreven natuurlijk, maar verkoeling is
meer dan welkom met deze hoge temperaturen van boven de 30 graden. Inspannende
activiteiten zijn uit den boze en mijn dagelijkse wandelingen laat ik maar even
varen totdat de temperaturen weer aangenamer worden. Wel ben ik al vroeg op de
fiets gestapt om toch wat beweging te krijgen. Door de gordijnen heen zag ik
het al lichter worden in de slaapkamer. Ik probeer altijd in te schatten hoe
laat ik wakker ben geworden voordat ik op mijn horloge kijk. De digitale wekker
heb ik uitgezet, omdat ik soms wanneer het slapen niet goed lukt, niet iedere
keer weet hoe laat het is en hoelang ik al niet kan slapen. Ik had goed gegokt,
het was half zes. Je kunt aan de opkomst en ondergang van de zon al goed merken,
dat we steeds meer in het zomerseizoen vooruitgaan. De tijdschakelaars van de
lampen heb ik de vorige week een half uur teruggezet en de korte nachten in
eind Juni zijn al even een tijdje gepasseerd. Ik herinner mij nog de eerste
keer, dat ik in Juni, enkele dagen na mijn 21e geboortedag, na een
avondje uitgaan op een warme zwoele avond een nacht heb doorgebracht aan de
IJssel. Het was het eerste afspraakje met wat later mijn lief en mijn man zou
worden. Maar dat wist ik natuurlijk toen nog niet. We praatten, praatten en we hebben
de zon zien opkomen, de lucht zien kleuren en het water van een donker lint
zien veranderen door de weerkaatsing van het licht. Een belevenis met een sfeervolle
en intense herinnering om nooit te vergeten. Zeker, nu met deze temperaturen en
zwoele nachten komt die herinnering weer dichterbij. Een intense beleving doordat
ik daar zomaar zat met iemand die ik niet verwacht had te ontmoeten. Een intense
beleving door de aandacht, doordat ik hem leuk vond, het spannende, de nieuwsgierigheid
om meer van hem te ontdekken. En ik merkte, dat het wederzijds was.
Maar goed, vanmorgen dus vroeg op de fiets gestapt. Een
aangename temperatuur nog, een helder blauwe lucht en de typische schaduwen van
een nog lage stand van de zon. De sfeer voelen van een ontwakende nieuwe dag.
Gefietst langs de Oude Maas en gestopt bij de Oude Barendrechtse brug Er is
geen brug meer, maar wel zijn er ter herinnering restanten bewaard en daar
staan dan ook bankjes. Schepen op hun tocht naar de zee, of landinwaarts in hun
eigen tempo op het water voorbij zien glijden. Het was rustig aan en op het
water. Aan de waterkant een bijna standbeeld van een reiger en enkele zwanen
die dobberden op de boeggolven van een schip. Een stuk rustiger dan gisteren
toen ik op het veerpontje zat. Nu op deze vroege ochtend nog geen jetski te
zien. Jetski’s die met een behoorlijke snelheid de inzittenden heen en weer
bonken door het stuiteren op de golven.
Nu ik zit te schrijven heb ik mij gewapend tegen de hitte.
Een heel klein ventilatortje aangesloten op mijn laptop en die houdt mij
behoorlijk koel, zodat ik niet met zwetende handen mijn toetsenbord hoef te
beroeren. Ook de planten in de tuin hebben last van de warmte. Hortensia’s waarvan
de bloemen bruin worden en de druivenstruik laat zijn dorre bladeren vallen. Vorige
week was ik het onkruid in de tuin aan het uittrekken. Mijn kleindochter zag
mij bezig en zei, maar Oma, dat is mooi, dat zijn roze klavertjes. “Ik ga een
foto maken”. Ik vond het onkruid, maar zij liet mij het niet uittrekken. Zijn
er hier ook klavertjes vier tussen? Nee, Oma ze hebben maar drie blaadjes. Ik
vertelde haar, dat ik jaren geleden in het grasveld bij ons huis in Frankrijk
op één plek vijf klavertjes vier had gevonden. Ooh…? En… wat heb je toen
gedaan? Iets gewenst? Ik heb ze in een boek gelegd en gedroogd en later in een
schilderijtje gestopt voor de verjaardag van mijn toenmalige vriend. Ik vond
het op dat moment heel bijzonder dat ik
ze had gevonden en nadien heb ik nergens nog een klavertje vier ontdekt.
Ik heb het opgezocht en het is een fout in de genen van het plantje. En het
komt uiterst zelden voor, maar dan is er wel een mogelijkheid, dat er dan op
dezelfde plek meerdere klavertjes vier gevonden worden. De symbolen van de vier
blaadjes: hoop, vertrouwen, liefde en geluk. Alles waar we in het leven op hopen,
maar ook kunnen ervaren.
Ik heb de roze, paarse klavertjes laten staan. De naam is
klaverzuring en is wel onkruid…! Maar ja… mijn kleindochter…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten