Sociale onthouding
Een nieuw ontstane uitdrukking? Volgens mij is het in de Van
Dale nog niet in die samenstelling opgenomen, maar misschien heb ik het mis.
Wel sociale contrôle, sociale media, seksuele onthouding, enz.. Maar goed,
misschien wordt het nog eens het woord van het jaar. Het is natuurlijk ook een bijzondere
situatie die naar deze uitdrukking heeft geleid. Was het onze minister
president Mark Rutte die deze uitdrukking heeft uitgesproken? Maakt ook niet
uit, het is een dringend advies , niet zozeer een gebod, maar er wordt ons 17
miljoen Nederlanders geadviseerd dit advies na te leven, ons gezonde verstand
te gebruiken om uitbreiding van dit virus zoveel mogelijk te verkleinen.
Ik doe mee aan de sociale onthouding. Nu wordt mij dit niet
zo heel moeilijk gemaakt. Mijn mailbox stroomt vol van de geannuleerde
evenementen. A.s. Zondag zou ik naar een concert gaan, een kaartmiddag wat niet
doorgaat tot nader orde, voorlopig geen jeu des boules meer, koffieochtenden
geschrapt tot 30 April, vergaderingen afgelast en zo kan ik nog wel even
doorgaan. Uiteindelijk leidt dit er toe, dat ik alleen de deur uitkom om naar
de winkel te gaan, een wandeling, of een fietstocht te maken. Maar onderweg
ergens een restaurant bezoeken voor een bakje koffie? Het kan nog, maar ik moet
twee meter afstand houden van andere mensen. Wat dit alles met zich meebrengt
is dat ik beducht ben op ieder kuchje, ieder niesje. Ik daardoor bijna iedereen
in mijn naaste omgeving ga verdenken. Iemand ga zien als een onzichtbare vijand
waartegen ik mij moet wapenen. Daarom snap ik die mondkapjes ook wel, ook al
schijnen ze niet te helpen. Je hebt in elk geval het gevoel, dat je je beschermt,
jezelf verdedigd: “Mij zal je niet krijgen, niet zonder slag, of stoot
overvallen”. “Ik was ook regelmatig mijn handen”. Wat helpt is, dat ik nu door
die sociale onthouding ook minder handen hoef te schudden, eenvoudigweg omdat
al die gelegenheden die daar voor in aanmerking komen zijn afgezegd. Wat er wel
weer positief aan is, dat ik over een aantal dagen gewoon met het Openbaar
Vervoer kan reizen, er gaat door die sociale onthouding bijna niemand meer met
de bus, of trein.
Gelukkig hoef ik niet twee meter van mijn scherm te blijven
en is er nog geen advies voor digitale onthouding afgegeven. Dit is een grapje
natuurlijk. Maar nu even serieus. Wat gaan al die daters doen die nu op
datingsites misschien wel in opperste verwachting, spanning en/of verliefdheid elkaar
graag in het echt willen ontmoeten? Kunnen ze dat verlangen naar elkaar
ontmoeten omzetten in sociale onthouding door geen afspraak te maken? Denkt men
wat langer na, eer men swypt op Tinder? Of
neemt men het risico en houdt zich aan de voorwaarden: Twee meter van elkaar
blijven, geen handen schudden… Elkaar kussen is dan helemaal uit den boze. En
ja… seksuele onthouding is dan helemaal vanzelfsprekend.
Ik heb de Aziatische griep (1957), de Hong Kong griep (1968)
en de Mexicaanse griep (2009) overleefd, maar toen was ik nog ‘jong’. Nu wordt
ik geacht mij te bevinden in de kwetsbare groep van ouderen. Ergens voel ik mij
daar toch niet zo prettig bij. Ik begrijp dat er oudere mensen zijn met al
bestaande ziektes, die dit virus, of daarnaast een andere ziekte een extra
wissel trekt om deze griep te kunnen overleven. Echter er zijn ook jonge mensen
met een chronische ziekte. Maar ja, de ouderen, de babyboomers, zijn natuurlijk in grote getale aanwezig. Nee,
eigenlijk maak ik mij niet zo bezorgd. Ziek worden wil ik natuurlijk liever
niet, maar ik maak mij eigenlijk veel meer bezorgd over mijn kinderen en
kleinkinderen. Ach, uiteindelijk wil ik maar het liefst dat het snel zomer
wordt, zodat de temperatuur een handje meehelpt om aan deze hele toestand een
einde te maken.
