Oktober

 

Wind en regen

Nu we geleidelijk het herfstgetij inglijden en we overal de mooie kleurenpracht van de bladeren zien, moet ik bekennen dat ik altijd een beetje triest wordt van deze periode. De Herfst overgaand in de Winter. Een periode met weinig licht, donkere en korte dagen. Hoewel ik het wel gezellig maak in huis. Kaarsjes die weer branden, de verwarming aan, die geven mij dan weer een warm en knus gevoel. Wanneer de Herfst nadert geeft het mij altijd een gevoel van afscheid. Een afscheid van de lange dagen, de zon die volop schijnt, makkelijk de deur uitgaan, zonder jas, zonder sjaal en zonder handschoenen. Het positieve is, dat ik weer uitzie naar een nieuw begin: De Lente! Vandaar onderstaand gedicht, over afscheid, over nieuw begin.

Oktober

De bomen lijken te zweven,

te dansen op het ritme van de wind.

Standvastig de wortels,

ondergronds elkaar omstrengelen,

alsof men elkaar bemint.

 

De nog zware takken verliezen de gekleurde bladeren.

Doorheen de tijd heeft elk leven een eind en een begin.

Ze zouden mij hebben omarmd

wanneer ik zou vertellen, dat ik bemin.

 

Liefde kan alleen maar helen

na het afscheid bij verdriet en pijn.

Het kleurrijke eind van ieder blad

laat zien hoe waardevol leven kan zijn.

 

De takken kaal, 

de bomen gaan in rust de winter in.

Niet het eind, 

maar wachtend op een nieuw begin.

Weet dat ik bemin.