Geur

 

Geur

Op de grote tafel waaraan ik nu zit en ik mijn blog aan het schrijven ben, staat een vaas met gedroogde pioenrozen. De kleuren zijn prachtig oudroze. Ik houd van die kleur. Het doet mij denken aan  vroeger. De oudroze gordijnen in een woonkamer en doet mij denken aan mijn Oma die zo n kleur blouse droeg. Een kleur van tijdloze elegantie. Ikzelf ben nu in het bezit van een trui in deze zachte tint. Bovendien doet mij het denken aan de rozen die ik van mijn lief kreeg tijdens onze verlovingstijd. Bij zijn lange afwezigheid op zee, legde ik een roos tussen de bladen van een boek. Ik kwam er laatst nog één tegen tussen boeken uit die tijd, boeken die ik nooit zal wegdoen. Vervaagde bloemblaadjes in een haast antieke tint uit een lang verleden. Helaas is de geur hiervan verloren, daartegenover heeft deze roos de geur overgenomen van het oude boek. 

“Niets doet het verleden zo volledig herleven als een geur die er ooit mee werd geassocieerd” Vladimir Nabokov

Echter deze pioenrozen die ik in dit afgelopen jaar in de maand Mei heb geplukt en daarna heb gedroogd, is de geur nog steeds aanwezig. Ik kan het niet laten om er af en toe aan te ruiken. Deze pioenrozen hebben ooit in de tuin van mijn moeder gestaan. Wanneer ik de geur weer ruik, denk ik aan haar, maar ook aan de geur die ze verspreiden wanneer ik bij haar op bezoek de geur rook van de bij haar op tafel staande vaas met deze geurende bloemen. Ik zie dan nog de woonkamer voor mij en zie ik haar daar aan tafel zitten. 

Evenals bij muziek worden geuren herinneringen. Simpelweg omdat ze te maken hebben met onze emoties. Tijdens het wandelen in de zomer kwam ik een keer langs een struik kamperfoelie. Door een vleugje wind kwam de geur van de bloemen mij al tegemoet. Het bracht mij weer terug naar de plek waar ik was als kind tijdens een fietstocht met mijn ouders in de omgeving van Diepenveen. Mijn moeder liet mij de bloemetjes ruiken. Doordat mijn moeder mij attendeerde op deze heerlijke geur, ben ik ervan gaan houden. Vast ook de reden, dat we in Propiac te Frankrijk kamperfoelie hebben laten opgroeien tegen de pergola. Al vanaf mijn 22e verjaardag gebruik ik een Eau de toilette Chanel No. 5. Destijds gekregen van wat later mijn eega zou worden. Ik kende het niet, maar door het te blijven gebruiken associeer ik het met de herinneringen.

“Liefde is in de eerste plaats van de geur van de ander houden” Pascal Quinaard

Wat is er heerlijker dan het ruiken van een pasgeboren baby. Kinderen ruiken nog neutraal en bij hen zijn de zweet klieren nog niet zo ontwikkelt. Ieder mens is uniek, in zijn/haar karakter, maar ieder mens heeft ook een eigen geur. En daar houdt je van, of je loopt er hard bij weg. Dus onze keus om verliefd te worden hangt niet alleen van onze zintuiglijke vermogens af, maar ook van ieders geur.

Geef mij maar de geur van pas gemaaid gras, dan denk ik aan de Lente. Of de geur van net gezette koffie. Uitnodigend bij iemand binnen komend. Of… geef mij maar iemand die ik lekker vind ruiken!