Ons huis in de Provence
Deel 2
Twijfels
We staan op het punt een huis te gaan kopen. Een huis
gelegen in een rustige en prachtige omgeving. Alle voor en nadelen zijn we aan
het afwegen. Eigenlijk, moeten we bekennen, dat het qua bereikbaarheid niet zo
gunstig ligt. Vijfenzestig kilometer vanaf de snelweg de A7 wanneer we de afslag
nemen en door de tolpoortjes gaan bij Bollène. Het is een prachtige
toeristische route. Grote velden met zonnebloemen heffen met goudgele glans hun
knoppen naar de zon. Wijnvelden links en rechts doen ons bekoren en wakkert ons
verlangen aan om in dit deel van Frankrijk toch echt te gaan wonen. Na het
charmante plaatsje Tulette verschijnen er diverse aanwijzingen dat hier
heerlijke plaatselijke wijn kan worden gekocht: ‘Cave du Vin’, staat op de
gevels van de wijnhuizen. Vinsobres, is zo’n bekende wijn, het plaatsje staat
erom bekend. Met grote letters staat dit op een heuvel tussen de wijnranken aangekondigd.
De letters schitteren in de zon. Tijdens onze zoektocht naar een woning hebben
we hier op een terras heerlijk gegeten vergezeld van deze wijn. We hebben een
jerrycan meegenomen om op ons vakantieadres nog wat langer ervan te kunnen
nagenieten. 
De aannemer van de bouwheer kan ons eigenlijk nog niet
zoveel vertellen. Hij blijkt niet de aannemer te zijn maar een vertegenwoordiger
van een projectontwikkelaar uit België, gesetteld in een kantoor in Carpentras.
Dat hadden wij dus verkeerd begrepen. Hoewel ik redelijk de Franse taal
beheers, zijn er nog verschillende woorden en uitdrukkingen onbekend voor mij.
Zeker als er op een rappe toon wordt gesproken. Een waterval van tonen bereiken
mijn oren en daar moet ik dan maar iets van zien te breien. En ook in de Franse
taal komen er dialecten voor.
We kijken elkaar aan en voelen al onze voorbereidende vragen
in het water vallen. Wel wordt ons een ander project voorgesteld met meer
enthousiasme dan het project in Propiac hebben we zo het idee. Ook het vermoeden
rijst bij mij op, dat deze meneer dit andere project in zijn portefeuille heeft
en dit belangrijker vindt om aan te prijzen. Voor ons niet ter zake doend maakt
hij bovendien ook nog de opmerking: In Propiac wordt het in de winter nooit
echt licht. De stoel waarop ik zit voelt opeens niet meer zo lekker aan. Het is
40 graden en mijn jurk plakt aan de plastic zitting. Ik zie Henk zijn
vragenlijst opvouwen en besluiten, dat we na onze vakantie contact zullen
opnemen met de vertegenwoordiger in België. Het geeft ook wel weer een rustig
gevoel. Tijd om de spanning wat van ons af te laten glijden en alles eens
rustig op een rijtje te zetten. We gaan genieten van de vakantie. Uiteindelijk
hebben we tijd genoeg. Het is pas in Juni 2008 dat Henk aan zijn pre-pensioen
begint.
We laten Carpentras achter ons en vertrekken naar een Bed en Braekfast in Visan. Tussen de wijnvelden ligt deze Mas. Een wijnboer, die ons bij aankomst trots zijn wijnkelder laat zien en ons uitnodigt om dezelfde avond samen een glaasje te komen nuttigen. De ruimte waar wij verblijven is bereikbaar via een trap en het uitzicht is geweldig. Wijnvelden tegen de heuvels, zover we kunnen zien. Aan het begin van de avond rond zeven uur dalen we af naar een enorme kelder, waar langs de zijkanten de vaten met wijn liggen. Bij binnenkomst staan er op enkele vaten hapjes en glazen. Hij legt ons het proces uit hoe de wijn rijpt in de vaten. Na de oogst in September worden er in de plaatsen in de omgeving op de marktpleintjes druivenfeesten gehouden. Vol enthousiasme raadt hij ons aan om eens op één van die avonden mee te komen feesten. Terwijl hij praat laat hij ons diverse wijnen proeven. Er staan bakjes om het uit te spugen, maar of het nu een witte, een rode wijn, of een rosé is, ze zijn zo lekker...! Dat hebben we geweten. Na terugkeer in ons appartement ploften we op de bank en de avond werd een korte avond. Nog voor het donker werd waren onze ogen al gesloten. Misschien zijn we in September in de gelegenheid terug te komen om dan zo'n feest mee te maken. Stiekem zie ik mij al zitten aan de gereedstaande lange tafels op een marktpleintje. Verschuild onder de platanen waarin de lampjes branden.
Wordt vervolgd
