Zoeken in deze blog

zaterdag 31 juli 2021

Een ring van regen

 

Een ring van regen

De zomer wil niet erg vlotten. Zeer wisselvalig, d.w.z. zon afgewisseld door buien. Tussen de buien door trek ik toch mijn wandelschoenen aan om een ommetje te maken. Zo ook enkele dagen geleden. Een middag volop zon en weinig dreigende wolkenvelden. Ik waagde het erop om zonder paraplu te vertrekken. De zon scheen weldadig op mijn rug en dacht bij mijzelf: Zie je wel, gewoon naar buiten gaan, het blijft droog! Nog een kilometer te gaan eer ik weer thuis zou zijn begon het al iets te druppelen. Ik was dichtbij een plantsoentje en hoopte dat op tijd te bereiken. De lucht raakte steeds meer betrokken en even later begon het te plenzen, en niet zo zachtjes. Ik stond ondertussen onder een boom met een dik bladerdak. Droog en wel. Alleen in mijn eentje in dat plantsoentje, terwijl enkel het geluid van de regen op de bladeren te horen was. Het duurde nogal eer de bui was overgetrokken. Ik voelde mij op een bijzondere manier veilig en beschermd. Vond rust en tijd op dat moment. Kon nergens heen zonder kletsnat te worden. Opgesloten in een ring van regen rondom mij heen. Tijd om van alles te overdenken in mijn veilige cocon. Een stil moment, wat snel veranderde toen de regen ophield en ik huiswaarts keerde en weer belandde in het ritme van een alledaagse dag.         

 

De wind waait door de bomen

de bladeren ritselen en fluisteren:

vergezel mij, omarm mijn stam.

Ik zal je beschermen tegen de warmte van de zon

en de druppels van de regen.

Wentel onder mij heen in de schaduw,

volg de reis van de zon.

ik zal er nog steeds zijn

ook wanneer de zon ondergaat

in de voortschrijdende tijd 

en jouw en mijn schaduw verdwijnt.

Dan nog zullen mijn takken jou omarmen,

de bladeren je als een deken omhullen wanneer het donker wordt.

Een leven lang zal ik er voor je zijn,

om lief te hebben, om te schuilen, te lachen en te huilen.

2 opmerkingen: