Ons huis in de Provence op de grens van de Vaucluse en de Dróme.
 |
| De oude stad |
Voorwoord
We hadden al jaren onze droom. Dromen over het kopen van een
huis in Frankrijk. Vele vakanties doorgebracht in diverse delen van Frankrijk,
maar toch na elk uitstapje naar het Westen, het Noorden, en het midden van dit
prachtige land, steeds weer terugkerend naar het Zuiden. Oftewel Le midi. De
eerste Alpen weer zien opdoemen, doet mijn hart sneller kloppen. Ik denk dan
steevast weer terug aan de eerste keer we na Lyon de bergen op zagen doemen richting
Grenoble. Nog jong en onervaren om in de bergen te rijden. Onze Simca 1100
volgepakt met tent, bagage, kinderen en wij. We zagen de forse helling
opdoemen, maar reden achter een langzaam rijdende vrachtwagen, die duidelijk moeite
had om deze klim te trotseren. Het was onze eerste vuurdoop met een auto die
nog geen mogelijkheid had terug te schakelen naar zijn eerste versnelling. Uiteindelijk
belanden we op een camping, gelegen op 850 meter hoogte in de omgeving van Gap.
Koele nachten en warme dagen. Onze eerste ervaring met het opzetten en plaatsen
van een tent. Een bungalowtent notabene. Je kon er de auto in parkeren en dan
nog voldoende ruimte hebben om te slapen en het eten te bereiden. Frankrijk werd
in de komende jaren ons vakantieland. En steeds keerde de vraag terug, vooral
als we een plekje zagen wat ons beroerde: “Zou je hier willen wonen?”
We zitten op een drempel aan de voorkant van ons in aanbouw
zijnde huis. Niks geen aanblik van nostalgie, of romantiek van een typisch
Frans oud huis. De buiten kant is grijs evenals de binnenkant, allemaal nog grijze
muren en op de vloeren betonkorrels die knerpen onder onze voeten. Er staat in
de hal op het noorden een ladder naar de bovenverdieping en uiteraard kunnen we
het niet laten die te beklimmen en boven een kijkje te nemen. In mijn hoofd ben
ik de twee slaapkamers al aan het inrichten. Hoe de inloopkast naast onze
slaapkamer er uit zal gaan zien. Ik zie de ruimte waar de badkamer zal komen en
het toilet. Beneden is een L-vormige ruimte en aan de uitstekende leidingen
zien we al waar de keukenruimte zal worden gesitueerd. De mistral giert door de openingen waarin de ramen en deuren nog moeten worden geplaatst, maar hier op de drempel waar de terrasdeuren zullen komen,
zitten we op het Zuiden enigszins uit de wind. Op de weg voor ons komt een
tractor aangereden, bestuurd door een man met openstaand hemd, gebruinde huid
en een grote glimlach op zijn gezicht. Hij parkeert zijn tractor in de berm, stapt
uit, kijkt eens rond en komt dan op ons toegelopen. Hij vraagt of we hier gaan
wonen. Hij zegt de omgeving hier goed te kennen. Dat hij aan de overkant van
het riviertje een terrein heeft met druivenstruiken. “La Gardette” heet het
hier. De weg voor ons heeft eigenlijk geen naam. De aanduiding op de kaart
wordt genoemd “Route de Buis les Baronnies”. De D147. Hij vertelt over hoe het
riviertje in september 1992 veranderde in een woest kolkende massa en tot een
catastrofe leidde. Rivieren in de naaste omgeving overstroomden door het
noodweer. In de vijftien kilometer verder gelegen plaats Vaisson la Romaine
vernielde de watermassa de historische brug. Hij legt uit waarom grote
betonblokken omringd met gaas van staal op de helling van het riviertje liggen.
Om de weg tegen overstroming te beschermen. Hij vertrekt en we zien hem een
eindje verder naar beneden rijden. Hij steekt de nu droge rivier over en vervolgt
rustig zijn weg naar boven, op weg naar zijn druivenranken.
Vanaf het begin heb ik een dagboek bijgehouden van al onze
belevenissen. Het is een dik boekwerk geworden. Over de plaatselijke gewoontes,
de manier van afspraken nakomen, de vordering van de bouw, de notaris, de
aankoop, het oponthoud, foto’s en sfeer momenten. Ik lees en kijk er regelmatig
in en ben dan weer helemaal terug op de plek van onze mooie jaren in Propiac.
Het verhaal wat ik ga vertellen gaat over dit dagboek. Geniet je mee om in
gedachten de heldere sterrenhemel te zien en de nachtgaal te horen die de slaap
vergezelt tijdens de nacht? Geniet je mee van de koele drankjes op een van de
vele terrassen in Vaisson la Romaine, Buis les Baronnies, Entrecheux, Avignon,
Carpentras en Mollans sur Ouveze? Ik heb
de tijd en misschien wordt jij als lezer hier deelgenoot van.
La Gardette, Propiac
Wordt vervolgd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten