Momenten van geluk
Wanneer ik na een lange dag reizen laat in de avond thuis
mijn bed inkruip kan ik de slaap nog niet vatten, hoewel ik erg vermoeid ben.
Zeven dagen met mijn jongste zoon in een andere omgeving doorgebracht. Het
gebied weer bezocht waar mijn man en ik een woning hadden en waar je dikwijls ongemerkt
de grens passeert tussen de Drôme
en de Vaucluse. Vandaag meer dan duizend kilometer gereisd op weg terug naar
huis. Onderweg erg slecht weer gehad. Van Noord Frankrijk tot aan Brussel
regen, regen en nog eens regen. Afgelopen zaterdag, de dag na onze thuiskomst melden
de nieuwsberichten over de overstromingen in Noord Frankrijk, Duitsland en Zuid
Limburg. Nu weer in mijn eigen bed ben ik blij dat de reis, ondanks de slechte
omstandigheden, goed is verlopen en denk ik aan de momenten die zijn blijven
hangen. Momenten van herinneringen, van mijn man en ik samen. Momenten van
herinneringen van mijn zoon die met zijn gezin de vakanties daar doorbrachten.
Momenten van hem die we samen konden delen. Het geluksgevoel doortrekt mijn
lijf nu ik nog niet kan slapen, dat ik deze reis samen heb mogen maken met mijn
zoon. We samen hebben genoten van de prachtige omgeving en beiden weer nieuwe
herinneringen hebben kunnen toevoegen.
We kwamen aan op zaterdagmiddag. De zon scheen volop, het
was warm. Het was een feestdag in Vaison la Romaine. Het stadje heeft een rijk
Romeins verleden. Er zijn diverse opgravingen te bezichtigen, zoals het Romeins
theater en een Romeinse brug over de Ouveze. Op het plein in het centrum speelde
een band en ik zag mijn zoon genieten. Het was niet echt mijn muziek waar ik
van houd, maar ook ik genoot van de sfeer, de omgeving, de ambiance. Later
maakte ik de opmerking: “Soms zou ik momenten willen beetpakken, vasthouden en
nooit meer loslaten.” Hij herkende dat gevoel. Hoe momenten van verdriet en
geluk kunnen samen komen was toen wij op het kerkhof het graf van mijn man,
zijn vader, bezochten. Verdriet dat we hem misten, maar tevens het
geluksgevoel, dat we samen hier weer waren en op deze plek vele herinneringen
konden ophalen. Een prachtige, zonnige plek op een heuvel met uitzicht op de
vallei, de rivier en het kleine dorpje.
Aan de wand in mijn woonkamer hangen twee schilderijen met
als afbeelding de Mont Ventoux. Eén schilderij is gemaakt door een vriendin uit
het dorpje waar we woonden. Het andere heb ik destijds gekocht op een galerie.
En ja… de galerie “Zanella” in de oude stad is er nog en ik heb er opnieuw een
schilderij gekocht.
Voor ik in slaap val bedenk
ik mij, dat samen geluksmomenten mogen ervaren, juwelen zijn en juwelen worden
in de herinneringen. Al zou ik soms wel die geluksmomenten willen vastpakken en
iets langer willen vasthouden.
