Wat is er belangrijker…
Nu na de lange periode van zoveel mogelijk thuisblijven,
vrienden en familie niet kunnen ontvangen en bezoeken, er geen ontspanning
mogelijk was om restaurant, theater, of een café te bezoeken, zijn velen nu alles weer mag, naar vakanties aan
het zoeken, of al te boeken. Wat heb ik de voorpret gemist van het op reis
gaan. En… binnenkort ga ik op reis! Een stedentrip naar Istanbul. Een stad die
ik altijd al had willen bezoeken, maar nu wordt het dan werkelijkheid. De grote
stad aan de o zo bekende rivier ‘De Bosporus’. Een stad rijk aan cultuur en
historie gelegen in het Europese en Aziatische deel van Turkije. Mijn zoon en
ik trekken binnenkort vier dagen met elkaar op in het oude Constantinopel. Ik
verkeer in goed gezelschap wat betreft kennis van geschiedenis. Zijn interesse
was, is zijn hele leven al geschiedenis, dus hij kan mij vast veel vertellen
over het Ottomaanse- en Byzantijnse rijk. En om mijn aanhef van deze blog aan
te vullen: Wat is er belangrijker… (uit
het boek Grote Panda en Kleine Draak) vroeg Grote Panda … ‘de reis, of de
bestemming?’ ‘Het gezelschap”, zei Kleine Draak. Ik verkeer dus in goed
gezelschap.
Ik ben in het rijke bezit van vier kleinkinderen. Aan ieder van
hen heb ik dikwijls uit het boek ‘Mevrouw Beentjes zoekt een huisdier’
voorgelezen. Iedere keer weer opnieuw! Ze konden er geen genoeg van krijgen.
Mevrouw Beentjes zoekt een huisdier en gaat op reis in gezelschap van een Rode Kater,
die verderop in de straat woonde. Ze bezoeken diverse landen: Patagonië.
Mexico, Japan, Afrika, Californië enz. en ontdekken daar verschillende dieren, een
lama, een aardvarken, een gordeldier, die misschien een huisdier voor Mevrouw
Beentjes kunnen worden. Mevrouw Beentjes en de Rode Kater beleven allerlei avonturen
en steeds weer vraagt Mevrouw Beentjes advies aan de Rode Kater. Maar het eind
van het verhaal is, dat Mevrouw Beentjes aan de Rode Kater vraagt, of hij haar
huisdier wil worden. “Of U het nooit zou vragen’, zei de Rode Kater opgelucht.
Vlak voor de Corona periode heb ik een Single reis gemaakt naar
Venetië. Als single stap je dan aan het begin van de reis in een volle bus met als
gezelschap allemaal onbekenden. Tijdens het veertiendaagse verblijf in
Florence, Venetië en omgeving leerde ik ondertussen diverse mensen uit het
gezelschap kennen. Ik trok na een aantal dagen op met een aantal waarbij het
klikte. De leeftijd varieerde van de jongste 21 jaar en de oudste 78 jaar. Met
ons achten zaten we op een terras, liepen achter een gids aan, zaten op banken
in kerken en deden ’s avonds het licht uit. Leeftijd speelt dus geen enkele rol om
plezierig met elkaar om te gaan. Ik heb leuke, maar ook intieme gesprekken gevoerd.
Gesprekken die verbinden. Er is bij mij geen relatie uit ontstaan, hoewel er
wel een man van mijn leeftijd in onze groep was die mij wat meer aandacht gaf
en om vriendschap vroeg. Eenmaal terug in Nederland is het contact vervaagd. Het
gezelschap waarin ik tijdens die reis verkeerde heeft er aan toe bijgedragen,
dat ik een geweldige vakantie heb gehad.
Als single heb je minder om iets te kunnen delen. Wanneer ik naar
muziek luister, alleen in mijn huis, kan ik genieten van de muziek, maar wat is
het fijner om gevoelens, of interesses te kunnen delen. In mijn herinnering
gebeurde het weleens, dat ik met mijn man spontaan door de kamer danste. Zo is
het ook met de reizen die wij met ons gezin en later zonder kinderen samen
maakten. Tijdens de reis, maar ook later zijn er veel momenten van beleven
waarover nadien nog herhaaldelijk gesproken werd. Wat is er mooier dan samen
iets te kunnen delen. En dan is het gezelschap waarin je verkeert belangrijk.
