Mensen houden van bloemen
Bloemen geven wij elkaar om diverse intenties zoals liefde, vriendschap,
om iemand sterkte te wensen, succes te wensen, en bij een afscheid. Tevens
vertegenwoordigen ze een symbool voor verschillende zaken en gelegenheden.
Iemand bloemen geven is een mooie manier om je gevoelens kenbaar te maken.
Enkele symbolische betekenissen zullen ons wel bekend zijn. Vast wel hebben we al eens een grote bos rode
rozen gekregen, of gegeven. Rode rozen staan voor liefde en passie. Mijn 1e
bos rode rozen kreeg ik bij mijn verjaardag toen ik 18 werd van mijn eerste
grote liefde. 18 rode rozen. Zal het nooit vergeten. Bij ons 40 jarig Huwelijk
kreeg ik van mijn man een enorme bos rode rozen, in totaal 40 stuks. Ik heb ze
gedroogd, daarna in een compositie gevat op een doek en omlijst. Ze zijn nu
verbleekt en worden stoffig, maar het wonderlijke is, dat ze nog steeds geuren.
De geranium staat voor vriendschap en ontmoeting. Nooit
gedacht en ook niet mee geassocieerd. Want ja, achter de geraniums zitten is
toch een veel gebruikte (geplaagde) uitspraak, waarmee veelal ouderen aan
verbonden worden en wij beslist daar niet achter willen zitten. Nee, een
geranium zou je kunnen geven bij een first date, wanneer je de intentie hebt om
voor vriendschap te gaan. Het is maar
dat je het weet. Zie je het al voor je?
De betekenis van Gardenia is: Geheime Liefde. Een Gardenia
is een naar jasmijn geurende witte bloem. Mocht je als dater zo’n bloem
krijgen, of zien gedragen worden in het knoopsgat van een revèrs, bedenk dan
even, dat hiermee misschien wel een mystieke boodschap verteld wordt.
Echter het waren geen geraniums, rozen, of gardenia’s ,wat
ik vorig jaar zomer ontving bij mijn date. Mijnheer kwam aan, met door beide
armen omvat, een enorme bos tulpen in diverse kleuren. Zijn gezicht kwam er schuin achter vandaan. Zo’n
boeket staat voor elegantie en kan bij diverse gelegenheden gebruikt worden. Zo
staat in het verhaal omschreven bij een bloemist om de juiste keus te maken
voor een bepaalde gelegenheid. Maar eigenlijk ben ik nu aan het eind van mijn
verhaal beland, wat ik ga vertellen.
Het was een prachtige zomerse dag. We hadden onze afspraak
gepland in een restaurant gelegen boven op een dijk aan het water, zo’n 15 km
vanaf mijn woonplaats. Ik had deze plek uitgekozen, omdat het restaurant rondom
voorzien was van een terras. Met keuzemogelijkheden om een uitzicht te hebben
op het water, of op het centrum van de stad, of deels allebei. Op mijn fiets, de route nemend over de dijk
langs het water, was het ondertussen genieten van het heerlijke weer, de
omgeving en de natuur. Ik was ruim op
tijd aanwezig en ging zitten wachten beneden op de trap met uitzicht over het
plein, wat een gezellige drukte gaf i.v.m. de vrijdagmarkt. De trap oplopend
naar het terras zag ik hem boven tussen de drukte aan komen lopen. Boven wilde
ik al mijn hand uitsteken, toen mijn buurvrouw tussen ons in kwam gelopen,
onwetend van mijn afspraak en verbaasd en verheugd mij te zien. Zullen we een
bakkie doen? Nou ja….uitgelegd dat ik een afspraak had, ondertussen wijzend op
mijn gezelschap. Het was komisch, maar ook even een tikkeltje ongemakkelijk. Later
er nog veel om kunnen lachen, buurvrouw en ik.
Na elkaar te hebben begroet zochten we naar een vrije plek
op het terras. Tenminste ik…, hij wilde naar binnen. In mijn beleving was het
terras voor dit moment the place to be. Binnen was het donker, stil, zonder de
gezelligheid van de drukte en de sfeer buiten. Leuke buurvrouw heb je! Jazeker.
Interesse? Nadenkend…..mmmmm……, ik ben nu toch met jou! Vanaf dat moment was de
toon gezet, bovendien werd mijn blik steeds weer getrokken naar zijn overhemd
waarvan de boord links hoger begon, dan rechts. Scheef dichtgeknoopt. De sfeer
was behoorlijk bekoeld en na de koffie stelde ik voor af te rekenen en een
wandeling langs de haven te maken. Op een bankje gezeten vertelde ik hem, dat
we niets hoefden uit te leggen aan elkaar. Het werkte gewoon niet tussen ons.
Hij stond op en vroeg mij even te wachten. Na vijf minuten kwam hij terug met
in zijn armen….juist ja…, die enorme bos tulpen. Nog na druipend van het water,
omdat hij ze in zijn auto had gezet in een emmer water. Zijn scheef geknoopte
overhemd ondertussen doorweekt. Hij woonde in de bollenstreek en had ze daar
gekocht, legde hij uit. Het was lief en triest tegelijkertijd. Voelde me ietwat
ongemakkelijk, ook door de manier van overhandigen. Zijn houding, zijn blik
vertelden: ik heb ze nu eenmaal gekocht, laat ik ze maar geven.
Een ontmoeting zonder resultaat, afgesloten met een bos
bloemen. Diverse kleuren tulpen, geschikt voor iedere gelegenheid,
tegelijkertijd de boodschap gevend, dat die ander mooie ogen heeft. De symboliek
achter deze bloemen bij het geven er van, daar had hij, vermoed ik, geen weet
van.
Aangenomen met gemengde gevoelens want, en…..waren ze naderhand
wel voor mij bestemd? Misschien ook wel, hij heeft zich er niet over
uitgesproken. Een man van weinig woorden. En wat was nu eigenlijk de intentie? Had hij
gedachten om na een geslaagde date met een bos bloemen daar een extra tintje
aan te geven? Ach ja….., vooraf gegeven, zou het een vorm van beleefdheid
kunnen zijn. Maar ja, dan valt het zo op en waar laat je dan steeds die
bloemen. Zeker zo’n enorme bos. Gewoon handig dus. Moet mij er niets bij
verbeelden en achter zoeken. Hij had ze ook gewoon mee terug naar huis kunnen
nemen.
Ik heb de bos verdeeld over mijn beide fietstassen en ze
vergezelden mij op mijn nu fleurig getooide fiets terug naar huis. Natuurlijk
was mijn buurvrouw benieuwd naar mijn date. Lachend kwam ze verhaal halen,
tegelijkertijd allerlei verontschuldigingen uitend. Een aantal dagen heeft in
onze beider huiskamer een bos tulpen op de vaas gestaan.
“Mensen houden van bloemen. Bloemen houden van mensen”
Liefs,
Geen opmerkingen:
Een reactie posten